آموزش مداحی و اشعار مذهبی

ای قبله ی نمازگذاران آسمان
ای خلق عالمت به سر سفره مهمان
هجر تو کرده قامت اسلام را کمان
الغوث یا بن فاطمه الغوث الامان
عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان
 
ای روح دین حقیقت ایمان بیا بیا
ای جان جان و مصلح کل جهان بیا
تنها دمید عترت و قرآن بیا بیا
خورشید تا به کی به پس ابرها نهان
عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

ای غائب از نگاه و چراغ دل همه
داغ فراغ تو شده داغ دل همه
گل کرده این شراره به باغ دل همه
آه از جگر بر آمده آتش گرفته جان
عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

ای پر ز اشک چشم تو صحرا بیابیا
ای سینه سوز ناله زهرای بیا بیا
ای آرزوی زینب کبرا بیا بیا
تا چند سرو قامت دخت علی کمان
عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

مولا کنار چاه صدا می زند تو را
زهرا به سوز و آه صدا می زند تو را
زینب به قتلگاه صدا می زند تو را
زخم عزیز فاطمه گوید به مرزبان
عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان
 
از قلب داغدیده ندا می رسد بیا
از ناله ی کشیده ندا می رسد بیا
از حنجر بریده ندا می رسد بیا
ای داغدار لعل لب و چوب خیزران
عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

 تا کی ز دیده اشک نشانیم سیدی
تا کی در انتظار بمانیم سیدی
تا کی دعای ندبه بخوانیم سیدی
تا کی سر بریده ی جد تو بر سنان
عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

یاران دعا کنید که دلدار می رسد
خورشید از درون شب تار می رسد
صبح ظهور و وصل رخ یار می رسد
میثم بریز اشک و دعای فرجی بخوان
عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

      محسن عرب خالقي

      هميشه رهسپرم سوي جاده ي خورشيد
      منم مسافر پاي پياده ي خورشيد
      چه فرق مي كند از پشت ابر هم باشد
      به طالبش برسد استفاده ي خورشيد
      منم كه كاسه به دستم منم كه تاريکم
      دو جرعه نور دهيدم ز باده ي خورشيد
      اگر چه دورم از آقاي خود ولي از او
      جدا نگشتنيم چون بُراده ي خورشيد
      شناسنامه ي من صبح اول ايجاد
      چنين نوشته منم بنده زاده ي خورشيد
      سلام مي دهم از عمق اين دلِ تاريك
      به آخرين پسر خانواده ي خورشيد
      تويي تو معني يا نور، عمق يا قدوس!
      بگو كه حضرت خورشيد كِي رسم پابوس؟
      كبوتران خدا مژده ي سحر دادند
      تمام از شب ميلاد تو خبر دادند
      كلاغ هاي دِهِ ما به يمن آمدنت
      چو بلبلان همه آواز عشق سر دادند
      بهار حُسن خداوند با رسيدن تو
      به شاخه شاخه ي اين شعر برگ و بر دادند
      درخت ها همه هنگامه ي قدم زدنت
      ز شوق ديدن تو دست با تبر دادند
      عروسِ باغچه ي ياس، مادرت نرگس
      چه كرده بود به او اين چنين ثمر دادند
      هزار شكر خدا را كه باز هم امروز
      به خانواده ي زهراييان پسر دادند
      نفس بريده صدا مي زنيم در همه حال
      به دادمان برس اي ميم و حا و ميم و دال  
      هزار پرده هم افتد اگر به رخسارت
      به چشم كس نَبُوَد باز تاب ديدارت
      به شوق گرمي دستانت آمدم خورشيد
      بيا و بار بده ذره را به دربارت
      به سايه سار بهشت خدا چه حاجتمان
      بس است بر سرمان سايه سار ديوارت
      هزار يوسف مصري كلاف حُسن به كف
      نشسته اند به صف در ميان بازارت
      به شيوه ي پدرانت چه مي شود بينم
      كنار سفره ي ما باز كردي افطارت
      برو سفر به سلامت كه هر كجا هستي
      امام آخر دنيا! خدا نگهدارت
      برو ولي به کجا؟ چشم ماست خانه? تو
      بيا دوباره گرفته دلم بهانه? تو
      روايت است كه در روزگار آمدنت
      زمين تمام شود بي قرار آمدنت
      روايت است كه بالاترين عبادتِ خلق
      در اين زمانه بُوَد انتظار آمدنت
      روايت است ز اصحاب خوب شيطان است
      كسي كه كار ندارد به كار آمدنت
      روايت است كه با ذوالفقار مي آيي
      چه با شكوه بُوَد اقتدار آمدنت
      روايت است قيامي كه سيدش يمني ست
      خبر دهد چو نسيم از بهار آمدنش
      مقام رهبري آن سيد خراساني ست
      نشانه ي دگر روزگار آمدنت
      نشانه هاي ظهورت هنوز كامل نيست
      دلي كه منتظرت نيست گِل بُوَد دل نيست
      به هر کجا که سخن از تو در ميان آيد
      به جسم مرده? نطقم دوباره جان آيد
      من آمدم که نباشم فقط تو باشي تو
      فناي ذات تو گشتن کمالمان آيد
      که مثل توست که بعد از هزار و اندي سال؟
      زمان آمدنش باز هم جوان آيد
      که مثل توست چنين و که چون رقيه چُنان؟
      که طفل باشد و چون پير قد کمان آيد
      که ديده است که سجده کند لب طفلي؟
      بر آن لبي که از آن بوي خيزران آيد
      خرابه بود و سحر بود و دختر بابا
      بدون همسفرش رفت با سرِ بابا

*************************

      محمد علي بياباني

             ديشب قلم در دست هايم بي قراري کرد
      صحن ورق هاي سپيدم را بهاري کرد
      ديشب که روح شعر از اميد خالي بود
      تا نامت آمد باز ميل ماندگاري کرد
      با واژه ها حرف دلم را تا زدم ديدم
      مضمون به مضمون عشق را با خويش جاري کرد
      ناگاه شوري در درون من به پا گشت و
      در خاطرم يادآوريِ روزگاري کرد...
      ...که قلب کعبه شور ابراهيم را حس کرد
      بيت خدا را دست حق از نار عاري کرد
      جبريل که آن روز و آن جا گفت جاء الحق
      روز ظهورت هم به دنيا گفت جاء الحق
      امشب تماماً حس من پرواز مي گردد
      چنگ دلم با تار مويي ساز مي گردد
      داوود مي خواند نواي ناي من از عشق
      صوت کَريهِ حنجرم آواز مي گردد
      امشب ز خود بيرونم و در خويش مي رقصم
      جان مست ناز دلبري طناز مي گردد
      صبح سپيد آخرين موعود مي آيد
      يا شام تار غيبتي آغاز مي گردد
      انگار امشب هم به ما شادي نمي آيد
      آخر نمي دانيم او کي باز مي گردد
      اما جدا از حرف هاي تلخ هجرانش
      شاديم ما از مقدم آدينه بارانش  
      آن شب عروس فاطمه مهمان کوثر بود
      آن شب گل نرگس گل دامان کوثر بود
      آن شب ز عطر رازقي عالم طراوت داشت
      زيرا زمان بارش باران کوثر بود
      آن شب ز جام عشق نرجس را چشانيدند
      از باده اي کز چشمه? جوشان کوثر بود
      آن شب مُسلّم ليلة القدر خدا بود و
      وقت نزول آخرين قرآن کوثر بود
      آن شب زمين سامره برخويش مي باليد
      زيرا که مهد يوسف کنعان کوثر بود
      آن يوسفي که خلق و خوي فاطمي دارد
      بر گونه? سرخش نشاني هاشمي دارد
      هر کس که آقا بود آقاي دو دنيا نيست
      هر کس که ليلا بود جايش در دل ما نيست
      هر کس که منجي بود در وقت ظهور او
      سربازهاي پا رکابش خضر و عيسي نيست
      ما را نگاه توست لايق مي کند ور نه
      هر قطره اي که لايق امواج دريا نيست
      يوسف خودش اين را نوشت و پاش امضا کرد
      هر يوسفي که يوسف کنعانِ زهرا نيست
      بس که جمالت مثل قرص ماه مي ماند
      يوسف ز شرمت باز هم در چاه مي ماند
      تکيه بزن بر کعبه، کن فرياد نامت را
      فرياد کن فرياد کن حُسن تمامت را
      برگو انا المهدي، انا بن الفاطمه، حيدر
      بلکه بفهمد عالمي اوج مقامت را
      خورشيد زهرا آسمان را آفتابي کن
      تا روي تو کامل کند نور امامت را
      برگرد و مرحم باش بر زخم دل زهرا
      تا حس کند زخم عميقش التيامت را
      با يا لثارات الحسينِ پرچمِ سرخت
      دنيا ببيند در مدينه انتقامت را
      در کربلا از عاشقانت ميزباني کن
      بر منبر از فضل عمويت مدح خواني کن
      ما بيقراريم و قراري چون شما داريم
      ما فصل سرديم و بهاري چون شما داريم
      در جاده هاي غربت و تنهايي دنيا
      اميدواريم و سواري چون شما داريم
      قدرت به دست ماست تا وقتي شما هستي
      تنها نمي مانيم و ياري چون شما داريم
      حرف از فرج گفتيم در هر جاي دنيا تا
      دنيا بداند افتخاري چون شما داريم
      پاي ولايت ما همه تا پاي جان هستيم
      تا مقتدا هست و نگاري چون شما داريم
      ما اهل کوفه نيستيم اما علي تنهاست
      برگرد اي منجي ما اين جا علي تنهاست
      من با شما قدري غريبم، آشنايم کن
      در خويش غرقم کن به عشقت مبتلايم کن
      مگذار از بند اسيريّت رها گردم
      من را براي خود کن و از خود جدايم کن
      ماه خدا نزديک اما از خدا دورم
      امشب مرا آماده? ماه خدايم کن
      با کوله بار حاجتم، دستم به دامانت
      امشب بيا بين قنوت خود دعايم کن
      يا زائر قبر نهان مادرت زهرا
      يا که بيا و زائر کرب و بلايم کن
      امشب مرا با گوشه چشمي آسماني کن
      آقا بيا و مرغ دل را جمکراني کن

*************************

      محمد فردوسي
      
      باز هم روح الامين دارد غزل مي آورد
      صنعت ايهام و تشبيه و بدل مي آورد
      تا شود ابيات شعر من کمي دلچسب تر
      واژه واژه بر لبم جام عسل مي آورد
      شعر شيرين مرا شور عجيبي داده است
      واژه ي نابي که در چندين محل مي آورد
      چيست آن واژه که همراه ادايش جبرييل
      جمله ي «حيّ علي خيرالعمل» مي آورد
      در ميان شعرهاي شاعران اهل بيت
      دائماً اين بيت را ضرب المثل مي آورد:
      يوسف مصري کجا و يوسف زهرا کجا؟!
      جلوه ي قطره کجا و جلوه ي دريا کجا؟!
      کوچه هاي شهر را امشب چراغاني کنيد
      عرش را و فرش را آيينه بنداني کنيد
      آمده نور دل انگيزي به سمت سامرا
      بايد امشب کوچه ها را خوب نوراني کنيد
      طبق رسم فصل حج، مثل تمام حاجيان
      جان ما را پيش پاي يار، قرباني کنيد
      از خَم ابروي او صدها خُم مي، مي چکد
      بايد امشب خلق را انگور مهماني کنيد
      ديدن روي سليمان کار آساني که نيست
      بايد اوّل خوب از اين مُلک، درباني کنيد
      هر که باشد نوکر تو زود آقا مي شود
      خود به خود با يک نگاه تو مسيحا مي شود  
      يوسف زهرا تويي حُسن ختام اهل بيت
      نام تو زيباست اي مرد قيام اهل بيت
      السّلام اي حُجّةَ الله اي امامَ منتظَر
      لحظه لحظه مي رسد بر تو سلام اهل بيت
      از پيمبر تا امام عسگري، در عصر خود
      نقل کردند اين که هستي التيام اهل بيت
      مي رسد آن روز که با ذوالفقار مرتضي
      مي رسي تا که بگيري انتقام اهل بيت
      مرتضي، زهرا، حسن، خون خدا، پيغمبري
      مي بري با جلوه ات دل از امام عسگري
      نيمه ي شعبان که مي گردد عيان، صاحب زمان
      مي کند گل بر لب پير و جوان، صاحب زمان
      اشهَد انّ که هستي تو امام آخرين
      مي وزد از هر مناره اين اذان، صاحب زمان
      تشنه هستم تشنه ي يک جرعه ي ديدار تو
      وعده گاه ما شبي در جمکران، صاحب زمان
      مي رسي يک روز اي خورشيد پشت ابرها
      مي کني پيدا مزار بي نشان، صاحب زمان
      با ظهورت مي شود خوشحال زهرا مادرت
      پيش مرگت مي شود آن لحظه آقا نوکرت
      العجل آقا! بيا چشم انتظاري ها بس است
      در فراقت اشک ها و بي قراري ها بس است
      اشک ها ي ما که يک لحظه به درد تو نخورد
      ناله ها و ضجّه ها و گريه زاري ها بس است
      تا به کي جمعه به جمعه ذکر ندبه سر دهيم
      ندبه و خون دل و شب زنده داري ها بس است
      معصيت، پاکي دوران جواني را گرفت
      ما جوان ها را کمک کن، شرمساري ها بس است
      بايد آقا درد غربت را فقط فرياد کرد
      گوشه گيري هاي ما و راز داري بس است
      با ظهور خود بيا و مادرت را شاد کن
      قلب ويران مرا با مقدمت آباد کن

*************************

      ناصر شهرياري
      
      باز در دستان من شور قلم اعجاز کرد
      زخم هجران از زبان واژه ها سر باز کرد
      داغ آن يار سفر کرده همان يوسف ترين
      در رديف غم نواي قلب ما را ساز کرد
      هجر خورشيد وجودش بر شب دل مشکل است
      چشم باراني من اين نکته را ابراز کرد
      بارالها او کجا هست و کجا دارد مکان؟
      تا به کي بايد که پنهان از همه اين راز کرد
      گر چه داغ غيبت خورشيد داغي تازه نيست
      بايد امشب در شب ميلاد او پرواز کرد
      شام عيد است و دلم مشمول لطف کبريا
      مي پرد مرغ دل من در هواي سامرا
      دارد امشب سامرا حال و هواي ديگري
      گوييا برپا شده ارض و سماي ديگري
      پشت درب خانه ي شاه کريم ابن الکريم
      مي رسد از راه پشت هم گداي ديگري
      گرد آن گهواره ي از جنس نورش مي رسد ...
      ... دم به دم خيل فرشته از فضاي ديگري
      عالم امشب سوي او دارد سر راز و نياز
      آمده کعبه، منا، سعي و صفاي ديگري
      وارث شمشير حيدر وارث علم علي
      آمده در دو جهان خيبرگشاي ديگري
      مصطفي و مرتضي و مجتبي، زهرا، حسين
      جلوه ي اين پنج تن شد جلوه گر در عالمين

      رحمت رحماني حق گشته جاري در جهان
      مات مانده در بيان فضل او عقل و زبان
      بوي نرگس در جهان پيچيده عالم گشته مست
      از شميم جانفزايش شد دل عالم جوان
      آسمانها زير پايش فرش راهي مختصر
      روشناي خانه ي او شمس و نجم و کهکشان
      عالمي مجنون و ليلاي دو عالم روي او
      جان عاشق ها فداي مهدي صاحب زمان
      کي بيايد در شماره فضل بي پايان او
      عالمي از وصف رويش عاجز است و ناتوان
      مدح او کي در زبان آدمي کامل شود
      آري آري وحي بايد بر زبان نازل شود

*************************

زهرا محدّثي خراساني
      
      بر آمدنت جهان تفأل زده است
      خورشيد دوباره بر زمين پل زده است
      برخيز و بيا که در قدومت، حتّي
      پاييز به گيسوي خودش گل زده است
      
*************************

      صادق جعفري
      
      مشهورترين دعاي ما يا مهديست
      فرمانده و مقتداي ما يا مهديست
      اينجا همگي به نام او مي‌گذرند
      اسم شب کوچه‌هاي ما يا مهديست  
     
*************************
      غلام رضا فاتحي
      
      يک منتقم از طواف حج مي آيد
      با اسب، و ذوالفقار کج مي آيد
       آمين  خدا  براي  اللهم
      عجل وليک الفرج مي آيد
      
*************************
      مهدي صفي ياري
      
      از عـصـر قـديم با تو عهدي دارم
      وز نام شما به کام شهدي دارم
      ايــام ولادتــت امـــام حـــاضـــر
      بـر لب شب و روز ذکر مهدي(عج)دارم

*************************
      عمري است که در سوز غم فاطمه هستي
      دلسوخته ي عمر کم فاطمه هستي
      من مطمئنم روز ظهورت اول
      در فکر بناي حرم فاطمه هستي

*************************
      سيدمجتبي شجاع

   ما پيرو خط عترت و قرآنيم
       در حسرت ديدار شه خوبانيم
       از نام اباالفضل مدد مي گيريم
       آماده ي جشن نيمه ي شعبانيم

      حمید رمی

      آماده می شوم غزلی را بنا كنم
      در شور عشق، قافیه ای دست و پا كنم
      باز از شرابِ دوست شدم مست و بی قرار
      باید كه پیر میكده ها را صدا كنم
      میخانه ای برای دلم جور كرده ام
      تا رازِ سرخوشیِّ خودم بَر مَلا كنم
      رازی كه گفتنش همه را مست می كند
      وقتش شده بگویم و خود را رها كنم
      پس اهل میكده! همه سر تا به پای، گوش
      تا خوب حقِّ مطلب خود را ادا كنم
      از راه آمده قمرِ آخرالزَّمان
      یعنی امام عصر، همان حیدرالزَّمان
      از راه آمده ست رسانَد پیام عشق
      از راه آمده ست كه باشد امام عشق
      یاایهاالعزیزِ دو دنیای من، سلام
      گفتم سلام و اوست علیك السلام عشق
      وقتش رسیده سوی كلامم خودت شوی
      چون حرف با شما شده حُسن ختام عشق
      هركس كه پای بزم شما بود، زنده ماند
      ای عشق بادوام، تویی با دوام عشق
      تا زنده ام گدای سرِ سفره ی توﺃم
      آری، امیرعشق تویی، من غلام عشق
      اَلحَق كه شاه هستی و ارباب زاده ای
      تو یوسفی ترین پسر خانواده ای  
      صاف و زلال، آینه ی ناب آسمان
      تابیده است در شب مهتاب آسمان
      تابیده است حضرت ماه چهارده
      بر صفحه ی دوازده قاب آسمان
      این نور با ﺗﻸﻟﺆِ صاحب زمانی اش
      آرامشی است بر دل بی تاب آسمان
      جبریل با ترانه ی عشق محمّدی
      گوید خوش آمدید به ارباب آسمان
      امشب برای عرض ارادت به مَقدَمش
      نیكو نوشته اند روی باب آسمان
      حق، نقشه ی عدو صفتان را بر آب كرد
      تا حضرت امام زمان انقلاب كرد
      ای چشم من به راه تو، ﺃدرِك ﺃسیرُكَ
      آدینه در پناه تو، ﺃدرِك ﺃسیرُكَ
      ای واژه ی جمال خدا جلوه گر شود
      در قاب روی ماه تو، ﺃدرِك ﺃسیرُكَ
      صبح ظهور تو فرج عاشقان توست
      خورشید من پگاه تو، ﺃدرِك ﺃسیرُكَ
      این قلب تیره، روشن و شفّاف می شود
      با گوشه ی نگاه تو، ﺃدرِك ﺃسیرُكَ
      از دوری تو ثانیه هایم تباه شد
      من عبد روسیاه تو، ﺃدرِك ﺃسیرُكَ
       ((دارد زمان آمدنت دیر می شود))
      تقصیر ماست این همه ﺗﺄخیر می شود
      ای آخرین بهانه ی دنیا ظهور كن
      ای آشنای غربت فردا ظهور كن
      باید كه چند روضه بخوانم برای تو
      ای چشم تو خلاصه ی دریا ظهور كن
      می خوانم از حوادثِ آن كوچه های تنگ
      آقا قسم به پهلوی زهرا ظهور كن
      آقا به جان دختركی بی پناه كه
      افتاده بود زیرِ لگدها ظهور كن
      آتش، خیام، سیلی و غارت، چه گویمت؟
      آقا به داغِ زینب كبرا ظهور كن
      قرآن به روی نیزه و تفسیرها به خاك
      آقا بیا به حقِّ بدن های چاك چاك

*************************

      علی اصغر انصاریان
 
      امشب خبر ز عالم بالا رسیده است
      زیباترین ستاره ی دنیا رسیده است
      امشب حکیمه باش و ببین پور عسکری
      با هیبت و شمایل طاها رسیده است
      در او خلاصه گشته خِصال پیمبران
      موسی رسیده است، مسیحا رسیده است
      جبریل با هزار فرشته از آسمان
      کرده نزول، بهر تماشا رسیده است
      سر را بُرید یوسف کنعان به جای دست
      وقتی شنید یوسف زهرا رسیده است
      امشب دلم به مأذنه این گونه داد اَذان
      عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان
      در پیش سَرو قامت تو، تا شدن خوش است
      در فصل غیبت تو شکیبا شدن خوش است
      دست کسی به دامن نرجس نمی رسد
      وقتی صدف به گوهر یکتا شدن خوش است
      روزی امیرزاده و روزی کنیز شد
      حالا عروس حضرت زهرا شدن خوش است
      ما ذرّه ایم و کار شما ذرّه پروری است
      در زیر آفتاب تو پیدا شدن خوش است
      وقتی شناسنامه ی ما مُنتسَب به توست
      در سایه سار مهر تو معنا شدن خوش است
      هر کس شنید نام شما را قیام کرد
      در راه بندگیّ تو آقا شدن خوش است
      در شرح وصف تو چه برآید از این زبان؟!
      عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان  
      ای که کرم سجیّه و لطف است عادتت
      بالاتر است از همه عالم سیادتت
      حالا هزار و یکصد و هفتاد و هفت سال
      بگذشته ای عزیز خدا از ولادتت
      پنهان شدی اگر چه تو در پشت ابرها
      هر دم رسیده است به دل ها عنایتت
      هر صبح وعده ی من و تو در دعای عهد
      هر عصر جمعه زمزمه های زیارتت
      آقا سلام ما به رکوع و سجود تو
      آقا درود بر تو و ذکر و عبادتت
      کِی می رسد ندای أنا المَهدی ات به گوش؟
      بالاتر از تمام عَلَم هاست رایتت
      کانون عدل و داد شود با تو این جهان
      عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان
      بار فراق یوسف زهرا کشیدنی ست
      گر وصل او به جان بخَرم من، خریدنی ست
      ای آن که طعنه میزنی ـ آقای تو کجاست؟ـ
      روز ظهور منجی عالم رسیدنی ست
      آن روز ذوالفقار علی دست او بود
      یعنی که رنگ از رُخ کافر پریدنی ست
      یا فارس الحجاز!، من از مشهد الرّضا
      بیتی بیاورم ز شفق، که شنیدنی ست(۱)
       (سوگند می خورم گل باغ تو چیدنی ست
      چشم سیاه و خیمه ی سبز تو دیدنی است)
      ای آخرین امام من، ألغوث ألاَمان
      عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان
      وقتی که نیستی تو، خزان است روزگار
      وقتی که می رسی، همه جا می شود بهار
      تقصیر ماست این که بیابان نشین شدی
      محروم مانده ایم ز درک حضور یار
      ما از چه نیستیم شب و روز یاد تو؟!
      وقتی که هست أفضل أعمال انتظار
      وقتی که بیست مرتبه حج رفت، کسب کرد
      إذن طواف خیمه ی تو، پور مهزیار
      آقا چقدر جمعه گذشت و نیامدی!
      دیگر نمانده است برای دلی قرار
      این اشک ماست کز غم هجران شده روان
      عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان
      ای هر غریبه ای همه جا آشنای تو
      این بند را مدینه سرودم برای تو
      این شهر بوی غربت خورشید می دهد
      این کوچه هاست منتظر ردّ پای تو
      رفتم به پشت پنجره های بقیع و بعد
      خواندم به اشک چشم زیارت به جای تو
      گویا هنوز مادر تو درد می کِشد
      در بستر است چشم به راه دوای تو
      وقتی کِشی ز قبر تن آن دو را برون
      باشیم کاش ما همه زیر لَوای تو
      ای شاد از ظهور تو بانوی بی نشان
      عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان
      ای مظهر صفات خدا أیها العزیز!
      بی تو چه عیدی و چه عزا؟!، أیها العزیز!
      امسال نیز نیمه ی شعبان رسید و رفت
      مجلس تمام گشت، بیا أیها العزیز!
      تو خود کریم هستی و از نسل ذوالکِرام
      پُر کن دو دست خالی ما أیها العزیز!
      یک نَظرَةً رَحیمَة بر این قلب پر گناه
      کافی ست با نگاه تو، یا أیها العزیز!
      فرموده اند نیمه ی شعبان بگو: حسین
      ما را ببر به کرب و بلا أیها العزیز!
      یک روضه از اسارت زینب بیا بخوان
      عَجِّل عَلی ظُهُورکَ یا صاحبَ الزّمان

*************************

      اجرا شده توسط حاج محمود کریمی

      صبح الست بود و خدا بی حساب داد
      آرامشی به هستی در اضطراب داد
      عشق آفرید و عالم و آدم خطاب كرد
      بر هر كه بوده فرصت یك انتخاب داد
      با چارده ظهور، خدا پرده را گشود
      من را به دست این دلِ خانه خراب داد
      از من نبود حرفی و عشق از طُفیلشان
      مشتی گرفت و خاك مرا پیچ و تاب داد
      می خواست تا تبار مرا هم نشان دهد
      آن جا به جای آب به خاكم شراب داد
      انگور تاك های بهشتی رسیده بود
      من تشنه بودم و به لبم جام ناب داد
      من چون تو مست، مست تماشا شدیم ما
      پیمانه نوش یوسف زهرا شدیم ما
      باغ بهشت زمزمه ی او گرفته است
      امشب كه عطر نرگس شب بو گرفته است
      امشب كلیم، خادم این طاق نصرت است
      از دشتِ عرش نافه ی آهو گرفته است
      یونس به دست مجمرِ اسپند بیاورد
      یوسف خمیده دسته ی جارو گرفته است
      رخصت نداده اند كه جبریل هم رسد
      یك گوشه در بغل سر زانو گرفته است
      عیسی گلاب و آینه را چرخ می دهد
      مریم به عرش چادر بانو گرفته است
      حتی خلیل قبله ی خود گم نموده و
      سر را به سوی آن خَم ابرو گرفته است
       از شوق، صبر حضرت زهرا سر آمده
      امشب اگر غلط نكنم حیدر آمده  
      تكیه بزن به كعبه، امیر سوارها
      پایان بده به سردی این انتظارها
      چشم مرا به آب بصیرت زلال كن
      پیدا كنم مسیر تو را در غبارها
      از چشمه ی معارف خود جرعه ای ببخش
      باران ببار بر تن این شوره زارها
      پای مرا به راه ولایت ثبات دِه
      دستم بگیر تا گذرم از حصارها
      بین تنور عاشقیت شیعه ام نما
      مقداد وار مثل همه سر به دارها
      بر ندبه های ساده ی من برگ و بار دِه
      پُر كن تمام سال مرا از بهارها
      خط می كشم به روی تمامی جمعه ها
      تا جمعه ای كه سر زند از روزگارها
       جز عطر عشق بر سر گیسو نمی زنی
      تو با حسین، عشق خدا مو نمی زنی
      همسایه ی قدیمی دل های ما سلام
      ای عابر غریبه ی این كوچه ها سلام
      وقتی عبور می كنی این بار چندم است
      من دیده ام تو را و نگفتم تو را سلام
      شاید تویی همان كه سر كوچه زودتر
      گفتی برای بار هزارم به ما سلام
      دیدم به روی سنگ مزاری نوشته بود
      من را كه كشت؟ داغ تو آقا بیا سلام
      بر حمد و بر قیام و ركوع و سجود تو
      بر قامت و قیامت بی انتها سلام
      بر جلوه ی قنوت و سلام تشهدّت
      وقت اذان به اشهد ان لا الا سلام
      اما گمان كنم كه جواب تو می رسد
      تا می كنی به جانب كرب و بلا سلام
       جانم اسیر اشهد انَّ امیر توست
      آقا خوشا به حال دلی كه اسیر توست

*************************

      اجرا شده توسط سید مهدی میرداماد

      بال جبریل غزل های مرا آوردند
      بشکن ای نیل که موسای مرا آوردند
      و شکوه دم عیسای مرا آوردند
      دست بر سینه که آقای مرا آوردند
      یک قدم مانده فقط تا ابدیت برسم
      آه ای عشق کمک کن به هویت برسم
      هفت پشتم همه زاده و مجنونِ شما
      یازده قرن گذشت از غمِ گلگون شما
      ما همه سوخته، خاکستر و دلخون شما
      گردن غیرت این طایفه مدیون شما
      هر که بی عشق تو سر کرده بمیرد بهتر
      باغ عمرش دم پاییز بگیرد بهتر
      دوش در حلقه ما قصهٔ گیسوی تو بود
      تا دلِ شب سخن از سلسلهٔ مویِ تو بود
      سمت سجاده کمان خانهٔ ابروی تو بود
      کیمیا اندکی از خاکِ سر کوی تو بود
      به فدای قدمت ای همه جان، ای همه تن
      بگشا بند قبا تا بگشاید دل من
      چشم هر کس به تو افتاده دگر مات شده
      دیده روشنی از پرتو مشکات شده
      نسل در نسل همه اهل کرامات شده
      راوی معجزه آنیِ چشمات شده
      کشتهٔ چشم تو از هر دو جهان خواهد رفت
      در بهشتم برود نعره زنان خواهد رفت
      چشم یعقوب سپید است نسیمی بفرست
      مهربانی خودت را به یتیمی بفرست
      ما نداریم کسی را تو کریمی بفرست
      جلوهٔ تازه ای از یارِ قدیمی بفرست
      جمکران ساخته ای هم وطن ما باشی
      تا پناهِ غم هر مرد و زن ما باشی
      نقش لبخند خودت را به دل قاب بکش
      شب شده سوسوی آرامش مهتاب بکش
      از کویر عطش سینه ما آب بکش
      قبله شو آینه در کاشیِ محراب بکش
      وای بر ما اگز از عشق پریشان نشویم
      بی ولای نفس ناب تو سلمان نشویم
      می شود شادی آن قلب سپیدت باشیم
      یا که دعوت شدهٔ سفره عیدت باشم
      یکی از پا به رکبان شهیدت باشیم
      شده ای دوست، شده شیخ مفیدت باشیم
      یک دو خط هم بنویسی دلمان شاد شود
      با نفس های گل فاطمه آباد شود
      سی نفر یار نداری که پریشان نشوی
      دم به دم ابر پر از اشکِ بهاران نشوی
      از نگاه دل غفلت زده پنهان نشوی
      خانه بر دوش ترین یار بیابان نشوی
      یار تو خواب ندارد همه جا بیدار است
      لب به لب پر شده از دغدغهٔ دیدار است
      چقدر تا دم بی تاب عبورت مانده
      تا لب بام سحرگاه ظهورت مانده
      بانویی خم شده در راه ظهورت مانده
      روی دیوار و دری چشم غیورت مانده
      قسمت می دهم ای آبروی شب بوها
      دگر از راه بیا منتقمِ پهلوها

*************************

      حسنا محمدزاده

      پلک  بر هم زدی و شهر چراغانی شد
      ماه، دیوانه ی آن حالت عرفانی شد
      قل هوالله احد گفتی و همپایِ اذان
      خاک ، آکنده از آن لهجه ی قرآنی شد
      ماهیِ عشق، در آرامش اقیانوست
      دل به امواج زد و صخره ی مرجانی شد
      دکمه ی پیرهنت بین کتابم جا ماند
      نخ به نخ شعر شد و مایه ی حیرانی شد
      یوسف، آزاد شد از چاهِ حسادت ، اما
      گوشه ی دهکده ای گمشده زندانی شد
      مومیایی شده در مصر، خدایی دیگر
      دلِ یعقوب همان گونه که می دانی شد
      حال هر کلبه ی برفی، لبِ کوهستانت
      رقت انگیز تر از خوابِ زمستانی شد
      عرقِ شرمِ پدر ... آب و کمی نانِ بیات
      مشقِ هر روزه ی هر طفل دبستانی شد
      آهِ برخاسته از دودکشِ همسایه
      در سرِ پنجره ها مایه ی ویرانی شد
      بادها متفق القول، شهادت دادند
      گل سرخ از شب هجران تو قربانی شد
      پشت هم می شکند شاخه ی زیتون و انار
      باغبان ! باز هوا ابری و طوفانی شد
      باد با خود نَبَرد لانه ی زنبوران را ؟!
      گلِ من ! وعده ی دیدار تو طولانی شد
      شهد چشمان تو ، یک روز عسل خواهد شد
      گرچه کندو پر از آهنگ پریشانی شد
      زندگی نامه ی آیینه پر از ابهام است
      نور، آشفته ی آن تابش پنهانی شد
      هیچ کس از دل و جان درد تو را درک نکرد
      گرچه شعبان شد و هر کوچه چراغانی شد

*************************

      سید مجتبی شجاع

      سینه ام آباد گل نرگس است
      دل خوش امداد گل نرگس است
      یاد خدا یاد گل نر گس است
      شب شب میلاد گل نر گس است
      دل به ولای گل نرگس ببند
      بهر ظهورش صلواتی بلند
      محو تماشای تو بودن خوش است
      غرق تمنّای تو بودن خوش است
      واله و شیدای تو بودن خوش است
      خاک کف پای تو بودن خوش است
      گر که لب یار دلم وا شود
      صد گره از کار دلم وا شود
      ای که ولای تو شده یاورم
      خاک سر کوی تو تاج سرم
      ناز تو را با دل و جان می خرم
      ای به فدایت پدر و مادرم
      کاش شوم مورد تایید تو
      مست شوم از مِی توحید تو
      غنچه به یاد تو شکوفاتر است
      دل به امید تو شکیباتر است
      گفته نبی عشق تو گیراتر است
      مهدی من از همه زیباتر است
      باعث آرامش دل ها تویی
      عشق علی یوسف زهرا تویی  
      ای که ولای تو مرا دین شده
      قلب من از عشق تو آذین شده
      عاشق عشق تو خدا بین شده
      زمزمه روز و شبم این شده
      منتظران را به لب آمد نفس
      ای شه خوبان تو به فریاد رس
      ای که جمال تو نصیبم نشد
      دیدن خال تو نصیبم نشد
      وصف کمال تو نصیبم نشد
      گر چه وصال تو نصیبم نشد
      صبح و مسا رو به خدا می کنم
      بهر ظهور تو دعا می کنم
      دل شده شیدای تو یابن الحسن
      غرق تمنای تو یابن الحسن
      خانهٔ دل جای تو یابن الحسن
      گریه شب های تو یابن الحسن
      برده قرار از دل افلاکیان
      بی خبر از حال تواند خاکیان
      یوسف دل ترک سفر کی کنی؟
      کاخ ستم زیر و زبر کی کنی؟
      باز درِ فتح و ظفر کی کنی؟
      شام غم هجر، سحر کی کنی؟
      صوت دل آرای تو بشنیدنی ست
      خیمه سبزت به خدا دیدنی ست
      کاش که من از تو خبر داشتم
      از غم تو دیده ی تر داشتم
      کاش که در پای تو سر داشتم
      بر رخ ماه تو نظر داشتم
      کاش که در دولت هم عهدیت
      بشنوم آوای انا المهدیت

*************************

      غلامرضا سازگار
  
      عیـد است ولـی عیـد قیـام بشریت
      در پرتــو میــلاد امـــام بشــریت
      بـا دست کــرم ذات خداونـد تعـالی
      زد سکــۀ اقبــال بــه نـام بشریت
      از خم طهورا که خدا ساقی آن است
      بـا دست خـدا پـر شده جام بشریت
      امشب ببر ای باد صبا پیشتر از صبح
      بـر سامـره پیـوسته سـلام بشـریت
      عالم همـه‌جـا وادی طــور است ببینید!
      در دست حسن مصحف نور است ببینید
      خیزیـد همـه سـورۀ والشمس بخـوانید
      گل در قـدم مهــدی موعــود فشـانید
      از جـام شرابـی که خـدا ساقی آن است
      پیوستــه بنوشیـد و بـه یـاران بچشانید
      تنها نه فقط شب، شبِ مهدی‌ست، بگویید
      میــلاد ائمــه اسـت بدانیــد بدانیـــد
      خیزیـد و ببندیــد همـه بار سفر را
      محمل به سوی کعبۀ مقصود برانید
      امشب خبری خوش به بنی‌فاطمه آمد
      بـوی گـل نـرگس بـه مشام همه آمد  
      عیـد ملک و جـن و بشر باد مبارک
      بـر شـانۀ خورشیـد قمـر باد مبارک
      طوبـای امیـد همه خوبان جهـان را
      در نیمـۀ ایــن مـاه ثمـر باد مبارک
      آوای خدا می‌شنوم از لب مهدی
      این زمزمـه بر مرغ سحر باد مبارک
      پیغـام خـدا را برسانیــد بـه نرگس
      کای مـادر فرخنده! پسر بـاد مبارک
      ای خیل ملک پیش روی مادر مهدی
      آییــد و بگردیـد بـه دور سـر مهدی
      دیدید همه کعبۀ روح شهدا را
      دیدید همه آینـۀ غیب‌نمـا را
      دیدید همه بر سر دست حسن امشب
      هنگام سحر صورت مصباح‌ هـدی را
      امشب همه بـار سفـر سامـره بستیم
      داریم بـه دل شوق تماشـای خـدا را
      از مرغ سحـر بـا گل لبخنـد بپرسید
      کی دیده در آغوش سحر شمس ضحی را
      یاران! شب عیـد آمده بیدار بمانید
      باید همه از فاطمه عیدی بستانید
      این جان جهان، جان جهان، جان جهان است
      این روح روان، روح روان، روح روان است
      این چارده آیینه جمال است به یک حسن
      آنجا که عیان است چه حاجت به بیان است
      ایـن ختـم ائمــه اسـت بدانیـد بدانیــد
      چونـان کــه نبی خاتـم پیغامبران است
      گــر کفــر نبــاشد بگـذارید بگـــویم
      چشمان خـدا بـر مـه رویش نگران است
      هر لحظه پدر شیفتۀ تاب و تب اوست
      ناخـورده لبن آیـۀ قرآن به لب اوست
      این است که دادنـد امامـان خبرش را
      داده است خدا مژدۀ فتـح و ظفرش را
      تا آیـۀ قـرآن بـه لـبش بود، مـلایک
      دیدنـد به لـب خنـدۀ شـوق پدرش را
      ای کاش نبی بود که بوسد چو حسینش
      تنها نه دهان بلکه ز پا تا به سرش را
      جاءالحـق بـازوش کـه دیدیـد ببینید
      نقش زهـق‌البـاطل دست دگـرش را
      این نور دل فاطمه فرزند حسین است
      بر لعل لبانش گل لبخند حسین است
      ای خلـق جهـان منتظر روز ظهورت!
      پیوستـه زمـان منتظـر روز ظهـورت
      هم در غم هجران تو پیران همه مردند
      هم نسـل جـوان منتظر روز ظهورت
      بلبل سر هر شاخـه غزلخـوان فراقت
      گل‌هـای خـزان منتظـر روز ظهورت
      تو یوسف گم‌گشتۀ اسلام چو یعقوب
      بـا قـد کمـان منتظـر روز ظهـورت
      یعقوب به ما مژده دهد آمدنت را
      از مصر شنیدیم بوی پیرهنت را
      ای دست خدا! دست خدا یار تـو باشد
      بازآ که حـرم عـاشق دیـدار تـو باشد
      بازآ که حسین‌بن‌علی چشم به راه است
      بازآی کــه عبـاس علمـدار تـو باشد
      تو یوسف زهرایی و صد یوسف مصری
      سردرگم و جان بر کف بازار تـو باشد
      بازآی که هفتاد و دو سربـاز حسینی
      دلباختــۀ مکتـب ایثــار تـو بــاشد
      تو پاسخ فریـاد امـام شهدایی
      تو منتقم خـون امام شهدایی
      بازآی که آییـن پیمبـر بـه تـو نازد
      بازآ که علـی، فاتح خیبـر به تو نازد
      روزی که بگیری به کفت تیغ علی را
      آن روز ببیننـد که حیـدر به تو نازد
      روزی که ز قبر، آن دو نفر را تو درآری
      حق است که صدیقۀ اطهر به تو نازد
      آن روز ببیننـد همــه بـا گـل لبخند
      بر شانـۀ بابا علـی‌اصغـر بـه تـو نازد
      ای وسعت ملک ازلی محفل نورت
      ما عیـد نداریـم مگـر روز ظهورت
      از لالــۀ زخـم شهــدا خنـده برآید
      کای منتظران! منتظران! منتَظَر آید
      از چار طرف چشم گشاییـد به کعبه
      تـا سوی حرم حجت ثانـی‌عشر آید
      این یکه‌سواری که نهد روی به کعبه
      مهدی‌ست که از بهر نجات بشر آید
      چشم همه روشن که به فرمان الهی
      از پیــرهن یــوسف زهـرا خبـر آید
      «میثم» چه نکو گفت تو را دوست که شاید
      ایـن یار سفـر کـرده همیـن جمله بیاید

*************************

      مجتبی روشن روان
      
      دوباره بساط طرب شد مهیّا
      دوباره رسیده شب شور و غوغا
      شب می فروشی، شب باده نوشی
      شب لب نهادن به لب های صهبا
      شب هو کشیدن گریبان دریدن
      شب پر کشیدن پریدن به بالا
      چه شب ها که زهرا دعا کرده تا ما
      همه شیعه گردیم و بی تابِ مولا
      غلامیّ این خانواده دلیل و
      مراد خدا بوده از خلقت ما
      مسیرت مشخص امیرت مشخص
      مکن دل دل ای دل بزن دل به دریا
      که دنیا به خسران عقبی نیرزد
      به دوری ز اولاد زهرا نیرزد
      و این زندگانی فانی، جوانی
      خوشی های امروزِ این جا
      به افسوس بسیار فردا نیرزد
      اگر عاشقانه هوادار یاری
      و گر مخلصانه گرفتار یاری
      اگر آبرو می گذاری به پایش
      یقیناً یقیناً خریدار یاری
      بگو چند جمعه گذشتی ز خوابت؟
      چه اندازه در ندبه ها زار یاری؟
      به شانه کشیدی غم سینه اش را؟
      و یا چون بقیه تو سربار یاری؟
      اگر یک نفر را به او وصل کردی
      برای سپاهش تو سردارِ یاری
      به گریه شبی را سحر کردی یا نه؟
      چه مقدار بی تاب و بیمار یاری؟
      اگر اشک داری به شکرانه اش، ها!
      که مست نگاه گهربار یاری
      دل آشفته بودن دلیل کمی نیست
      اگر بیقراری بدان یارِ یاری
      و پایان این بی قراری بهشت است
      بهشتی که سرخوش ز دیدارِ یاری
      ×××
      نسیم کرامت وزیدن گرفته
      و باران رحمت چکیدن گرفته
      مبادا بدوزی نگاه دلت را به مردم
      که بازار یوسف فروشی در این دوره ی بد شدیدا گرفته
      خدایا به روی درخشان مهدی
      به زلف سیاه و پریشان مهدی
      به قلب رئوفش که دریای داغ است
      به چشمان از غصه گریان مهدی
      به لب های گرم علی یا علیش
      به ذکر حسین و حسن جان مهدی
      به دست کریم و نگاه رحیمش
      به چشمِ امیدِ فقیران مهدی
      به حال نیاز و قنوت نمازش
      به سبحانَ سبحانَ سبحانَ مهدی
      به برق نگاه و به خال سیاهش
      به عطر ملیحِ گریبان مهدی
      به حج جمیلش به جاه جلیلش
      به صوت حجازی قرآن مهدی
      به صبح عراق و شبانگاه شامش
      به آهنگ سمت خراسان مهدی
      به جان داده های مسیر عبورش
      به شهدِ شهود شهیدان مهدی
      مرا دائم الاشتیاقش بگردان
      مرا سینه چاکِ فراقش بگردان
      تفضل بفرما
      بر این بنده ی بی سر و پا
      مرا هم دم و هم ره و هم رکاب
      سفرهای سوی خراسان و شام و عراقش بگردان
      ×××
      ندیدم شهی در دل آرایی تو
      به قربان اخلاق مولایی تو
      تو خورشیدی و ذره پرور ترینی
      فدای سجایای زهرایی تو
      نداری خماری به مشتاقی من
      ندیدم نگاهی به صهبایی تو
      نداری خرابی به بی تابی من
      ندیدم سبویی به مینایی تو
      نداری به کویت ز من بی نواتر
      ندیدم کریمی به طاهایی تو
      نداری گدایی به رسوایی من
      ندیدم نگاری به زیبایی تو
      نداری مریضی به بدحالی من
      ندیدم دمی چون مسیحایی تو
      نداری غلامی به تنهایی من
      ندیدم غریبی به تنهایی تو
      نداری اسیری به شیدایی من
      ندیدم کسی را به آقایی تو
      ×××
      امیدِ غریبانِ تنها کجایی؟
      چراغِ سرِ قبرِ زهرا کجایی؟
      تجلی طاها!
      گل اشک مولا!
      دل آشفته ی داغ آن کوچه ی غم
      گرفتار گودال خونین!
      دل افگار غم های زینب!
      سیه پوش قاسم!
      عزادار اکبر گل باغ لیلا!
      پریشانِ دستِ علم گیر سقا!
      نفس های سجاد!
      نواهای باقر!
      دعاهای صادق!
      کس بی کسی های شب های کاظم!
      حبیب رضا و انیس غریب جواد الائمه!
      تمنای هادی!
      عزیزِ دل عسگری!
      پس نگارا بفرما کجایی؟
      کجایی؟
      ×××
       دلم جز هوایت هوایی ندارد
      لبم غیر نامت نوایی ندارد
      وضو و اذان و نماز و قنوتم
      بدون ولایت صفایی ندارد
      دلی که نشد خانه ی یاسِ نرگس
      خراب است و ویران، بهایی ندارد
      مرا در کمندت بیفکن که دیگر
      گرفتار عشقت رهایی ندارد
      خوشا آن که غیر از ظهورت نگارا
      شب قدر دیگر دعایی ندارد
      یداللهی و حق به جز دست مشکل
       گشای تو مشکل گشایی ندارد
      غلام توام از ازل تا قیامت
      که این بندگی انتهایی ندارد
      بیا تا جوانم بده رخ نشانم
      که این زندگانی وفایی ندارد
      نگارا نگاهی که جز نوش لعلت
      دل زخم خورده دوایی ندارد
      بیا تا نمردم به فکر دوا باش
      به فکرِ علاجِ دلِ بی نوا باش
      کریما رحیما رئوفا عطوفا!
      نگارا بهارا بیا جان مولا!
      بیا جان زهرا!
      بیا جان زینب!
      بیا جان سقا!
      سحر خیز مکه!
      سحر خیز کوفه!
      سحر خیز مشهد!
       سحر خیز کرب و بلا و مدینه!
      سحر یاد ما باش!
      سحر یاد ما باش!
      سحر یاد ما باش!
     

      اجرا شده توسط حاج محمود کریمی
         
      منم اهل آبادیِ آب ها
      منم خانه بر دوش گرداب ها

      به چشمم ببین خانهٔ خویش را
      بنا کرده ام روی سیلاب ها

      من از اهل دریایم و می شوم
      بدون تو مانند مرداب ها

      خیال تماشای آبادیت
      ربوده ز چشمان من خواب ها

      نوای نِیَم، آتشین تر شدم
      که می سوزم از آه بیتاب ها

      بیا تا که از طرح ابروی تو
      بسازیم تا کعبه محراب ها

      کجایی که جام محبت زدیم
      همه روی دل طاق نصرت زدیم

      قدم زن، دلم جمکرانی شده
      قنوت زمین آسمانی شده

      و در مسجد کوفهٔ قلب من
      دوباره به پا ندبه خوانی شده

      بدون تو در کوچه های بهشت
      تمامی گل ها خزانی شده

      نصیب دلی که به دنبال توست
      فقط حسرتی جاودانی شده

      نگاهت چرا در پس ابرهاست
      نشانت چرا بی نشانی شده

      در این جام خالی شرابی بریز
      که هنگامهٔ سر گِرانی شده

      به آیینه بندان چشمم بیا
      قدم زن به دامان چشمم بیا  

      قسم بر نگاهت، دلم دست توست
      خداوندی این حرم دست توست

      نوشتم بر کعبهٔ سینه ام
      اگر اذن باشد علم دست توست

      مرا می نویسی فدایت شوم
      که از روز اول قلم دست توست

      در این ازدحام گدا آمدیم
      که آیینه های کرم دست توست

      تبِ جزر و مدّ زمین و زمان
      تمنای هر زیر و بم دست توست

      تپش های قلب خدا هم تویی(1)
      ظهور و وجود و عدم دست توست

      تو را خوانده ام تا حسابم کنی
      مبادا که روزی جوابم کنی

      علی چهره ای بس که حیدر شدی
      که آیینه دارِ پیمبر شدی

      دو رکعت به پشت سرت خواندنی ست
      که با زلف خود سایه گستر شدی

      حسینی و دل می بری از همه
      حسن هستی و مجتبی تر شدی

      تو زیباترین عشق پروردگار
      تو گیراترین جام کوثر شدی

      بده گیسوان را به دستانِ باد
      که عالم ببیند چه محشر شدی

      در این فصل پاییزی بی کسی
      تو خورشید گل های پرپر شدی

      شب ما زمستانی و سردِ سرد
      بهشتم! به گلخانه ات باز گرد

      بزن آتشم شعله ات پا گرفت
      که کار من و عشق بالاتر گرفت

      بزن آتشم نازِ چشمت که چشم
      به دنبال تو راه دریا گرفت

      چه گلهای یاسی که مجنون عشق
      فقط محضِ لبخندِ لیلا گرفت

      به نامت سلیمانِ دل سکه زد
      شفا را ز دستت مسیحا گرفت

      برای تماشای اعجاز تو
      پرِ دامنت دست موسی گرفت

      نداریم ظرفیتت را که حق
      تو را بین قاب معما گرفت

      منم بغض سر در گمی شما
      مرا کشتی از قبل، کجایی بیا

      ×××

      1. امام صادق(ع) از امیرالمؤمنین(ع) نقل می کند که فرمود: (أنا علم الله و
      أنا قلب الله الواعی و لسان الله الناطق و عین الله و جنب الله و أنا
      یدالله). توحید صدوق، باب22، حدیث1
      توضیح روایت:
      منظور از جمله (انا قلب الله الواعی) این است که: من دارای قلبی هستم که
      خداوند آن را ظرف علمش قرار داد و آن را به سوی طاعتش رهنمون گشت و آن قلبی
      است که مخلوق خدای عزّوجلّ است, همچنان که خود او بنده خداست. و تعبیر (قلب
      الله) همانند تعبیر (عبدالله) و (بیت الله) و (جنّةالله) و (ثارالله) می
      باشد. همچنین منظور از (عین الله) بودن را محافظت از دین خدا می داند و برای
      تأکید این معنا به دو آیه از قرآن کریم استشهاد می کند.

*************************

      غلامرضا سازگار
      
      بند اول
      آسمان امشب جمال حق تعالی را ببین
      نیمۀ ماه محمد، ماه زهـرا را ببیـن
      بـرفراز دست مولانـا امام عسگری
      ماه نـرگس، آفتاب عالم آرا را ببیـن
      پای تا سر، سر به سر، آئینه شو آئینه شو
      چون شدی آئینه آن رخسار زیبا را ببین
      با همه سیّارگان دور زمین آور طواف
      آفتابِ بـامدادِ عـرشِ اعـلا را ببیـن
      روح شو، بـر بـام شهر سامره پرواز کن
      چشم شو، خورشید غایب از نظرها را ببین
      بـر فـراز مهـد مهدی پر بزن پـرواز کن
      لحظه لحظه شمع جمع آل طاها را ببین
      همچو نرگس با گل لبخند از هم باز شو
       در ریاض نور، حسن حق تعالی را ببین
      ای چراغ ماه، از خورشید زیباتر شدی
      غرق در انوار حسن حق ز پا تا سر شدی
      
      بند دوم
      ای بهشت سامره! امشب جهان آرا شدی
      بـا گلِ لبخندِ ماهِ نـرگس از هم وا‌شدی
      نی عجب، گر عالمی گردید از بوی تو مست
      زآنکه امشب مستِ بویِ نرگسِ زهرا شدی
      آسمانی لالۀ نـرگس شکفتی در زمیـن
      ماه بزم عرشیان، خورشید سامرا شدی
      بـا طلوع صبح از مشرق برآیـد آفتاب
      آفتـاب فاطمه وقت سحر پیـدا شدی
      گاه در دامان نرگس گاه در دست حسن
      نور خود را بذل کردی ماه محفل‌ها شدی
      آسمانی‌ها زمین بوس تـو بـودند از ازل
       ز چه ‌ای جان جهان‌ها همنشین با ما شدی
       در محافل حاضری، در دیـده پیدا نیستی
      از نظرها غـایبی و انـجمن آرا شدی
      ای وجود از مقدمت آباد! یا مهدی بیا
      عید میلادت مبارک باد! یـا مهدی بیا
      
      بند سوم
      در شب میلاد پیدا شـد تجلّای ظهور
      سرزند از غرب، مهر عالم آرای ظهور
      آمد آن مولود مسعودی که در سیمای او
      از ازل پیغمبران دیـدند سیمای ظهـور
      نقشِ «جاءالحق» دهد بر روی بازویش خبر
      از قیـام مهدی و از صبـح زیبـای ظهور
      ای خوش آن روزی که کلّ خلق عالم بشنوند
      در کنار کـعبه پـای رکن، آوای ظهـور
      ای همه چشم انتظاران! بشنوید و بنگرید
      بـر دو بازوی ولیِّ عصر، امضای ظهور
      شیعه در ایام غیبت همچو کوهی سربلند
       در حوادث پایدار استاده تـا پـای ظهور
       ای شما آل محمد جان ما قربـانتان!
      از شما ما را نباشد جز تمنّای ظهور
      می‌درخشد پرچم توحید بر بام فرج
      منتظر باشید، نزدیک است ایـام فرج
      
      بند چهارم
      غم مخور گر شد زمین ماتم سرای انتظار
      می‌رسد روزی بـه پایـان روزهای انتظار
      اشک و آه و گریۀ چشم انتظاران شاهد است
      سخت تـر از احتضار آمد بـلای انتظار
      یوسف زهرا! تو شاهد باش، عمر ما گذشت
      پیـر گردیـدیم در حال و هـوای انتظار
      جمعه‌ها ذکرم شده «اَین الحسن، اَین الحسین»
      لحظه‌هایم گشته یـکسر لحظه‌های انتظار
      بس که سردادم ندای «أینَ ابناء الحسین»
      کرده‌ام صحرای دل را کربـلای انتـظار
      از طنین ذکـر «اللهم عجّل للظُّهور»
      بند بندم گشته یکسر نی نوای انتظار
      یابن زهرا! ما دعا کردیم تو آمین بگو
      تـا بهار وصل آیـد در قفـای انتظار
      تـو تـمام آرزوی آل زهـرایی بیـا
      ای امید شیعه می‌دانم که می‌آیی بیا
      
      بند پنجم
      تو دل از من برده‌ای بسیار یابن العسکری
      من تو را نشناختم یک بار یابن العسکری
      گه نجف گه کربلا گه سامره گه کاظمین
      داشتم با حضرتت دیدار یـابن العسکری
      دیده‌ای کز دیـدن روی تـو نـابینا بـود
      کمتر است از نقش بر دیوار یابن العسکری
      گرچه لایق نیستم، ای خوبتر از جان بیـا
      پا به چشمم از کرم بگذار، یابن العسکری
      دشمنانت کارشان جز دشمنی با شیعه نیست
      شیعه غیر از تـو ندارد یار، یـابن العسکری
      بی تـو شادی جا نـدارد بین ما، مولا بیا
      کوه غم از دوش ما بردار یابن العسکری
      برگ برگ لاله‌ها در باغ و بستان شاهدند
      بی تو گل هم شد به چشمم خار، یابن العسکری
      گرچه گم کردند چشمان گهربارم تو را
      باز می بینم فقط تنها تو را دارم تو را
      بند ششم
      من تو را نشناختم، اما مکرر دیدمت
      صبحدم در روضۀ پاک پیمبر دیدمت
      در کنارت ایستادم پشت دیـوار بقیع
      گه کنار خویشتن، گه در برابر دیدمت
      گرچه می‌گفتند پنهان است قبر فاطمه
      من کنـار تـربت پنهان مادر دیـدمت
      بـوی عطرت را شنیدم از بیابان نجف
      در کنار مرقـد ساقی کوثـر دیـدمت
      گاه دیـدم ایستـادی در کنار قتـلگاه
      گه کنار قبر آن تن‌های بی سر دیدمت
      گاه در بالای سر دیدم ضریحت در بغل
       گاه در پـائین پـا، بـا قبر اکبر دیـدمت
      گر چه ای گمگشتۀ زهرا ندانستم تویی
      در کنـار قبـر عباس دلاور دیـدمت
      ماه رویت را تماشا کردم و دل باختم
      با تو بودم در همه عمر و تو را نشناختم
      
      بند هفتم
      غایبی و روز و شب در جمع مائی، سیدی
       بـا منی امـا نمی‌دانم کجـایی؟ سیـدی
      ای بسا حج کرده‌ام، حجّم فقط دیدار توست
      تو حرم تو کعبه تو سعی و صفایی، سیدی
      کاش جان عالمت بـر رونـما گردد فدا
      تا دمی بـر خلق عالم رو نمایی، سیـدی
      ای دعای فاطمه پشت سرت هر صبح و شام
      کی می‌آیی؟ کی می‌آیی؟ کی می‌آیی؟ سیدی
      مشکل اسلام تنـها غیبت کبرای تـوست
      با ظهور خود تو خود مشکل گشایی، سیدی
      پرچم سرخ حسینی فاش می‌گوید که تو
      وارث خون شهیـد کربلایی، سیـدی
      در طواف کعبه‌ای؟یا در مدینه؟یا نجف؟
       سامره؟ قم؟ یا که مهمان رضایی؟ سیدی
      ای تمـام چارده معصوم! یـا مهدی! بیا
      ای جواب نـالۀ مظلوم! یـا مهدی! بیـا
      
      بند هشتم
      ای قرار قلبهای بی‌قـرار اهل بـیت
      وی طلوع صبح، در شبهای تار اهل‌بیت
      می‌دمد صبحی که باشد صبح آغاز ظهور
      می‌رسد روزی بـه پایان انتظار اهل‌بیت
      قرنهـا فریـاد «اللهم عجّل لظهّور»
      بوده در این غیبت کبری شعار اهل‌بیت
       ای به دستت ذوالفقار عدل! تا کی می‌کنی
      اشک چشم نـازنینت را نثـار اهل‌بیت؟
      سیدی! دست یداللهی بـر آر از آستین
      تـا بـه دست آید دوباره اقتدار اهل‌بیت
      سیزده معصوم را کشتند از راه جفـا
      یوسف زهرا تویی دار و ندار اهل‌بیت
      تـا قیامت لشگر پـاییز را نـابود کن
      با ظهورت می‌شود عالم بهار اهل‌بیت
      قرنـها در سینۀ ما شعلۀ فریاد تـوست
      عالمی در انتظار تیغ عدل و داد توست
      
      بند نهم
      وارث خون خدا! خون خدا گویـد بیا
      بر سر نی، رأس مصباح الهدی گوید بیا
      اشک زمزم، چار رکن کعبه و فریاد حجر
       سنگ‌های مروه و کـوه صفا گویـد بیا
      فرق خونین علی هر شب صدایت می‌زند
      خون جاری از دهان مجتبی گویـد بیا
      مادر مظلومه‌ات با اشک چشم و سوز دل
      بر ظهورت می‌کند هر شب دعا گوید بیا
      نخل‌های دشت سرخ نینوا آب فـرات
      پـرچم سرخ شهید کربـلا گویـد بیا
      زخم‌های کشتگان فریاد «یا مهدی» زند
      رأس جدت بـر فراز نینوا گویـد بیا
      قامت غلتیده در خون علمدار حسین
      مشک خالی، دست از پیکر جدا گوید بیا
      عالمی چشم انتظار عدل عالم‌گیر توست
      پاسخ لبخند اصغر در لب شمشیر توست
      
      بند دهم
      جلوه کن تا زنگ غم از سینه‌ها زائل شود
      با ظهورت معنی اکمال دین کامل شود
      جلوه کن تا باز بتهای حرم را بشکنی
      جلوه کن تا مسلک وهابیان باطل شود
      جلوه کن تا عیسی مریم برای یاریت
      با ظهورت همزمان از آسمان نازل شود
      جلوه کن تا داد محسن را بگیری از عدو
      چهره بگشا تا مراد فاطمه حاصل شود
      جلوه کن تا آفتاب از طلعتت گردد خجل
      جلوه کن تا ماه رویت شمع هر محفل شود
       جلوه کن تا ابر باطل رخت بندد از فضا
      جلوه کن تا امت قرآن به حق واصل شود
      گرچه نبوَد دیـدۀ ما قابل دیـدار تـو
      تو نگه کن کز نگاهت چشم ما قابل شود
      آفتاب فاطمه بر خلق عالم جلوه کن
      از کرامت بر دل تاریک "میثم" جلوه کن

*************************

      غلامرضا سازگار

      من كیم قلب وجودم من كیم جان جهانم
      من كیم نور عیانم من كیم سر نهانم
      من كیم كهف حصینم من كیم مهد امانم
      من كیم مولای خلقت در زمین و آسمانم
      من كیم فرمان روای ملك حی لامكانم
      من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
      من كیم من آسمانی مصلح خلق زمینم
      من كیم من دست تقدیر خدا در آستینم
      من كیم من وارث پیغمبر و قرآن و دینم
      من كیم سر تا قدم مولا امیرالمؤمنینم
      من كیم من آخرین تیر الهی در كمانم
      من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
      من كیم من آفتاب یازده خورشید نورم
      من كیم من مصحفم تورات و انجیل و زبورم
      من كیم من مظهر عفو خداوند غفورم
      من كیم من آن كلیم هستم كه عالم گشته طورم
      من یگانه مصلح عالم امام انس و جانم
      من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
      ماه شعبان خنده زن بر آفتاب منظر من
      بوسه گاه جده ام زهرا جبین مادر من
      سیزده معصوم را روح و روان در پیکرم من
      جان به قرآن می دهد لعل لب جان پرور من
      نقش جاء الحق به بازویم شهادت بر زبانم
      من کیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
      بیشتر از آنكه كامم تر شود از شیر مادر
      داشتم بر آسمان معراج چون جدم پیمبر
      بر لبم گردید جاری آیة قرآن چو حیدر
      بر همه مستضعفین دادم نوید فتح را سر
      با گل لبخند بابا بوسه میزد بر دهانم
      من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
      من به چشم شیعیانم جلوة الله و نورم
      من میان دوستانم ، گرچه پندارند دورم
      ملك هستی بهر مواجی بود از شوق و شورم
      دوستان آماده نزدیك است ایام ظهورم
      می رسد دیگر به پایان انتظار شیعیانم
      من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
      گرچه چون یوسف به چاه غیبت کبری اسیرم
      هرکجا باشم به کل عالم خلقت امیرم
      غیبتم را هست سری نزد دادار قدیرم
      تا در اقطاع زمین با دوستانم انس گیرم
      گه به سهله گه به کوفه گه به قم گه جمکرانم
      من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
      من همان خون خدا هستم که در جوش و خروشم
      بانگ هل من ناصر جدم بود دائم به گوشم
      پرچم سرخ حسین ابن علی باشد به دوشم
      پر شود از عدل این عالم به عزم سخت کوشم
      چون پیمبر گله ی صحرای هستی را شبانم
      من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
      انبیا و اولیا هستند یك سرلشكر من
      عیسی و مریم نماز آرد به جا پشت سر من
      آیة فتحًا مبینا نقش بر انگشتر من
      حكم حكم من زمین و آسمان فرمان بر من
      پایگاهم كوفه پا بر قلة هفت آسمانم
      من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
      جامه ی ختم رسل پوشیده بر قد رسایم
      ذوالفقار مرتضی در پنجه ی مشکل گشایم
      چارده خورشید پیدا در جمال دل ربایم
      می رسد از کعبه بر گوش همه عالم صدایم
      جمع می گردند در یک لحظه گردم دوستانم
      من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
      می رسد روزی كه با عدلم اروپا را بگیرم
      وز پی احیای قرآن كل دنیا را بگیرم
      پنجة قهر افكنم حلقوم اعدا را بگیرم
      داد حیدر ، داد محسن ، داد زهرا را بگیرم
      داد ثاراللهیان را از یزیدیان ستانم
      من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
      منتظر باشند مهدیون به امید وصالم
      ی رسد روزی كه گیرم پرده از ماه جمالم
      من امید مصطفی من آرزوی قلب آلم
      من شما را آبرویم ، عزتم ، قدرم ، جلالم
      من به میثم شهد وصل خویشتن را می چشانم
      من كیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم

*************************

      غلامرضا سازگار

      جهان چو باغ دل شیعه خرم است امشب
      محیط نـور خدا، مُلک عالم است امشب
      سرور آل رســولِ مکــرّم اسـت امشب
      ولادت ولــی‌الله اعظــم است امشب
      پیمبران خدا! عیدتان مبارک باد
      تمامی شهدا! عیدتان مبارک باد
      موالیـان ولایـت، ز جــا قیـام کنید
      غدیـر دوم شیعه است، احترام کنید
      نظـاره بــر ثمــر یــازده امام کنید
      حضور حضرت مهدی همه سلام کنید
      تمام ملک خدا شد ز نور، پوشیده
      امام عصـر، لبـاس ظهـور پوشیده
      دوباره بعثت نو در جهان شده تکرار
      بهـار تـا به ابـد، جاودان شده تکرار
      کمال دین به زمین و زمان شده تکرار
      ولادتِ همـه پیغمبـران شـده تکرار
      پر از فروغ ولایت شده تمامِ زمان
      امام گشته به امر خدا، امامِ زمان
      گرفته عید به ارض و سما، خدا، امشب
      به خلق می‌دهد عیدی جدا جدا، امشب
      الا تمــام امـامــان و انبیــا، امشب-
      نظر کنید به سـرداب سامرا امشب
      بـه روی منتقم آیت خـدا نگرید
      فـراز شانـۀ او رایـت خـدا نگرید  
      شبِ ظهـور بـوَد، یـا قیامتِ کبراست؟
      که عید منتقم خـون سیدالشهداست
      به اولیـای خـدا، عید اولیای خداست
      کسی که از همه خوشنودتر بوَد، زهراست
      گشوده شیر خـدا بـاز، رایتِ ظفرش
      مبارک است به زهرا و یازده پسرش
      الا ظهـور تـو عیـد تمـام منتظران!
      یگانـه مصلـح عــالم، امام منتظران
      به لحظه‌های ظهورت، امامِ منتظران
      به پیش روی تو بر پا، قیام منتظران
      بیـا که عتـرت و قرآن در انتظار تواَند
      شتاب کن که شهیدان در انتظار تواَند
      خوش آن زمان که بوَد روی چشم ما قدَمت
      مسیح از فـلک آیـد به شوق فیض دمت
      بــود بــه دوش علمـدار کربـلا، عـلَمت
      تمــام وسعـت مـلک خـدا شود حرَمت
      بیا بیا که بر آری تو حاجتِ همه را
      بر آر دست و بگیـر انتقامِ فاطمه را
      تو چون رسول خداوند منجی بشری
      تـو تیــر آخــرِ ذریــۀ پیـامبـری
      تو دست عدل خداوندگار دادگری
      تویی که منتظران را امام منتظری
      قسم بـه ذات خداونـد حق‌تعـالایت
      حسین، چشم گشوده به قد و بالایت
      امـام عصـری و اعصار در زعامتِ توست
      به حقِّ حق که امامت فقط امامتِ توست
      کرم، گدای سـرِ سفـرۀ کــرامت توست
      «سلامت همـه آفاق در سلامت توست»
      هماره تو که بشر سر به سجده بگذارد
      خـدا وجـود تـو را از بـلا نگــه دارد
      زمان نویـد دهـد وصل یار، نزدیک است
      رهـا شـدن ز شـب انتظار، نزدیک است
      گذشته فصل زمستان، بهار، نزدیک است
      طلیعـۀ فـرَجِ هشت و چـار نزدیک است
      به صبحِ روزِ ظهـورِ امـام عصـر، قسـم
      برآر دست و دعای فرج بخوان «میثم»

*************************

      غلامرضا سازگار

      ای آخریـن امید رسـالت خوش آمدی
       خورشید آسمـان عـدالت! خوش آمدی
      سر تا به پات قدر و جلالت! خوش آمدی
      بنیان‌کن اساس ضلالت! خوش آمدی
      با مقدم تو گشت زمین رشک آسمان
      عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان

      اسلام بـا ولادت تـو بـاز جـان گرفت
      روی ندیـدۀ تـو دل از آسمـان گرفت
      دیـن بـا ولایتت شرف جاودان گرفت
      «حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت»
      جاء الحقت رسید بـه گوش جهانیان
      عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان

      ای از خدا سلام به جسم و به جان تو
      آوای وحـی می‌شنــوم از زبــان تو
      دل‌بـرده از پـدر ز مـلاحت بیان تو
      قرآن بخوان که بوسه زند بر دهان تو
      ای عمر وحی از نفست گشته جاودان
      عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان

      میـلاد تو ولادت خوبان عالم است
      عید هزار موسی و عیسی‌بن‌مریم است
      میـلاد اهـل‌بیت رسول مکرم است
      میـلاد دیگـر شهـدای مکرم است
      میـلاد سیدالشهــدا را دهـد نشـان
      عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان
  
      بازآ که اولیای خـدا چشم‌شـان به توست
      یـاران سیدالشهــدا چشم‌شـان به توست
      سرهای تشنه گشته جدا، چشم‌شان به توست
      مکه، مدینه، کرب‌و‌بلا چشم‌شان به توست
      کعبه گشوده چشم به راه تو همچنان
        عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان
  
      ما از تو دور و جای تو پیوسته بین ماست
      روی ندیـده‌ات همـه جا نور عین ماست
      چشم انتظار ماندن ما دین و دِین ماست
      جمعـه گــواه نالـۀ ایـن الحسین ماست
      یک جمعه این سوال نیفتاده از زبان
        عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان

        تو خود شبان و این رمه در انتظار توست
      چشم جهانیـان همـه در انتظار توست
      مولا! بیـا کـه فاطمـه در انتظار توست
      خورشید نهـر علقمـه در انتظار توست
      بر بازوی عموی خود این جمله را بخوان
        عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان
  
      تو غایبی و خلق جهان در حضور توست
      ملک خـدای عزوجـل غـرق نـور توست
      جای تو خالی است و جهان پر ز نور توست
      آقـای عیدهــا همـه روز ظهــور توست
      از چشم ما نهانی و در عالمی عیان
        عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان

        بی تـو شـب سیــاه شـده روزگار ما
      بی ‌تو شده است خنده گل نیش خار ما
      رنـگ خـزان گرفتـه سراسر بهـار ما
      بــازآی ای قــرار دل بـی‌قــرار ما
      بازآ که ذکـر مـا شده الغوث الامان
        عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان
  
      کی می‌شود که پای به چشم بشر نهی؟
      عمامــۀ رسـول خـدا را به سر نهی
      بر قلب دشمنـان ولایت شـرر نهی
      تا یک نظر به جـانب اهل نظر نهی
      رخ بر تمـام منتظـرانت دهـی نشان
        عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان

        ای زخــم پیکـر شهــدا بی‌قرار تو
      چشم علی به دست تو و ذوالفقار تو
      فریـاد انتقـام شهیـدان شعـار تو
      لبخند می‌زند عموی شیرخوار تو
      کای دست انتقـام خداونـد لامکان!
        عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان

        دست حقّی و کاتب لوح و قلم تویی
      بهـر ظهـور، بیـن امامان علم تویی
      بگشای رخ که هادی کل امم تویی
      مـولا! بیـا! بیـا! کـه امام حرم تویی
      گویـد بـلال بـر تـو به بام حرم اذان
       عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان
  
      ای دست اولیــای الهـی به دامنت
      جوشن کبیر در صف پیکار جوشنت
      پیـــراهن حسیــن، بـرازندۀ تنـت
      «میثم» تمام چشم شده بهر دیدنت
      چشمش بود به راه تو، اشکش به رخ روان
        عجل علی ظهورک یا صاحب‌الزمان
  

*************************

      حسن کردی

      رؤیا به سر رسید حقیقت به بار شد
      دوران وصل و خاتمه انتظار شد
      دنیای منجمد شده از سردی گناه
      از داغ برق چشم خمارت بهار شد
      پایان خواب سرد و سیاه سپیده است
      آغاز صبح دائمی روزگار شد
      ما دست و پا زدیم دوامی بیاوریم
      تو آمدی و یاد خدا ماندگار شد
      یا طلعة الرشیده و یا قرة الحمید
      دنیا برای آمدنت بی قرار شد
      خوش دارم عاقبت كه بگویند جای پات
      روزی به قبر نوكرتان یادگار شد
      ای آرزوی گمشده خاكیان بیا!
      یك آن پدر به دیدن فرزندتان بیا!
      عالم صدای پای شما را شنیده است
      دیگر زمان آمدنتان رسیده است
      دنیا طُفیلی سرتان چرخ می خورد
      روزی هزار بار به دورت دویده است
      این جا زمین برای شما دست و پا زده
      هر طور هست ناز شما را خریده است
      آقا بیا كه نوبتی ام هست وقت ماست
      بی تو غرور شیعه تان لطمه دیده است
      آن كس كه چشم های شما را رقم زده
      ما را فدایی سرتان آفریده است
      بر ما هر آن چه خیر رسیدست تا به حال
      از عطر لحظه های قنوتت رسیده است
      امسال روز نیمه شعبان كجا شوی؟
      ما كه نمرده ایم تو تنها چرا شوی؟
      محراب لحظه های دعایت چه دیدنی ست
      قرآن بخوان چقدر صدایت شنیدنی ست
      آقا بگو قرار شما با خدا كی است؟
      آیا حیات ما به زمانت رسیدنی ست
      یك آن اگر نقاب از آن چهره وا كنی
      انگشت هر پیمبری آن جا بریدنی ست
      این نازها كه می چكد از راه رفتنت
      حتی به پیشگاه خدا هم خریدنی ست
      گرد و غبار مانده به نعلینتان به ما
      بهتر ز چشمه های بهشتی چشیدنی ست
      خسته شدی بیا و كمی گرد راه گیر
      چشمان ما به پای قدومت دریدنی ست
      هر ثانیه بدون شما سال می شود
      دنیای ما بدون تو دنبال می شود

*************************

      قاسم نعمتی

      تا که گردیدم آشنای سحر
      شد دلم وادی صفای سحر
      بین سجاده تربتم گِل شد
      با نم اشک و گریه های سحر
      دست خالی نمی رود هرگز
      آن کسی که شده گدای سحر
      تو امام شکسته دل هایی
      صاحب سفرۀ عطای سحر
      بوی وصل تو می کنم احساس
      از نفس های جان فزای سحر
      چشم امید ما گنه کاران
      بوده بر سوز یک دعای سحر
      ریشۀ مشکلات ما این است
      دلمان نیست مبتلای سحر
      گره از کار وا کند بی شک
      ناله های گره گشای سحر
      شب شب هم زبانی یار است
      درد ما غفلت از تو دلدار است
      بی جهت نیست در نوایی تو
      ما چه کردیم تا بیایی تو
      این نشد رسم انتظار فقط
      نعره ها می زنم کجایی تو
      تو ز اجداد خود غریب تری
      بی کس و یار و آشنایی تو
      بارها سر زدی به غفلت ما
      شاهد کوه ادعایی تو
      دست ما را گرفتی و رفتی
      چون کریم و گره گشایی تو
      هم چونان مادرت تمامی شب
      تا سحر دست بر دعایی تو
      بر گنهکارها دعا کردی
      بس که آقا و با وفایی تو
      شک ندارم که هر شب جمعه
      زائر دشت کربلایی تو
      تحت قبه چه ناله ها بکنی
      خود برای فرج دعا بکنی  
      جلوات پیمبری داری
      از همه خلق برتری داری
      بین اولاد حضرت زهرا
      دلربایی دیگری داری
      نقش بازوی توست جاء الحق
      تا بگویی چه محوری داری
      ذوالفقار از تو جان بگیرد باز
      چون تجلیِّ حیدری داری
      کرم تو گدا نواز بود
      دست اکرام مادری داری
      از تمام پیمبران خدا
      یک نشان بهر رهبری داری
      از همه برگزیدگان خلق
      در رکابت تو لشگری داری
      تو کجا و عزیز مصر کجا
      چون خداوند مشتری داری
      تویی حُسن ختام اهل البیت
      بر تو باشد سلام اهل البیت
      سامرا از تو آبرو دارد
      حرف ناگفته در گلو دارد
      در و دیوار خلوت سرداب
      با نم اشک تو وضو دارد
      کاسۀ چشم مانده بر راهت
      باده ای ناب در سبو دارد
      تو گل نرگسی و عرش دلم
      با نفس هات رنگ و بو دارد
      چه کنم این دل گرفتارم
      دیدن رویت آرزو دارد
      بین محراب و نیمه های شب
      دل من با تو گفتگو دارد
      نیمه شد ماه، ماه من برگرد
      رحم بنما به آه من برگرد
      پسر ناز حضرت نرجس
      قبله راز حضرت نرجس
      روزی خویش بردم عمری از
      سفرۀ باز حضرت نرجس
      ذکر تسبیحتان به گهواره
      بال پرواز حضرت نرجس
      بارها دیده ام به زندگی ام
      دست اعجاز حضرت نرجس
      خواستگاری فاطمه سندی ست
      بهر اعجاز حضرت نرجس
      آمد از عرش تک کنیز خدا
      تا کشد ناز حضرت نرجس
      روح توحید جلوه ای بنمود
      گاهِ ابراز حضرت نرجس
      مادرت هم ردیف لیلا شد
      آخرین نو عروس زهرا شد
      نیمه شب بود یا که وقت سحر
      مادر آمد ولی به دیدهٔ تر
      آمد و دید بین گهواره
      جای تو خالی است ای دلبر
      رو به سوی امام کرده و گفت :
      پسرم نیست چاره ای آخر
      پاسخ آمد که غم مخور نرجس
      گشته مهمان حضرت داور
      بال جبری

موضوعات مرتبط: امام زمان(عج) - ولادت

برچسب‌ها: اشعار ولادت امام زمان (عج) مهدی وحیدی